Rouw & Verlieservaringen

Details

Categorie: content

Er zijn veel verschillende zienswijzen
en visies op rouw en verlies

Rouw is het geheel van gevoelens, gedachten en gedrag dat ontstaat te gevolge van het permanent missen van iets dierbaars. Dit kan zijn een persoon, maar ook een object zoals een huis, een lichaamsdeel, een betrekking of een bepaalde wens of gedachte”.

Uitingen van “normale” rouw:

Vanuit de psychoanalytischestroming (Freud, 1917/1957) en hechtingstheorieën (Bolwby, 1980) is een standaardmodel van rouw ontstaan die voor een lange periode van invloed is geweest voor het persoonlijk en professioneel omgaan met rouwenden. Er werd van de rouwende verwacht dat deze vaststaand aantal stadia zou lopen. 

Rouwen is een individueel proces, je doet het in je eigen tempo en naar je eigen geaardheid. Soms gaat het proces niet goed en spreek je van gestagneerde rouw. Dit belemmerd het dagelijks functioneren zodanig dat hulp nodig is om weer grip te krijgen op je leven.

Bij kinderen is dit vaak lang onderbelicht omdat kinderen op een andere manier met rouw en verlies omgaan dan dat wij als volwassenen dit doen. Rouw komt bij kinderen soms pas weken of maanden na het verlies op gang. Vaak valt een kind maanden (soms zelf jaren) later op door ‘lastig’ gedrag en bij nader onderzoek blijkt hier dan sprake te zijn van onvoldoende verwerkte rouw en/of verlieservaringen.

Kinderen leven meer in het nu, rouwen bij stukjes en als iets ze triggert, kunnen dan hevig verdrietig zijn en een paar seconde later vragen “weet jij waar ik mijn schrift heb gelaten”?  het is wel belangrijk voor kinderen om goed om te leren gaan met gevoelens van verdriet en verlies. Ze hebben nog niet alle woorden en uitingsvormen voor die wij als volwassenen wel tot onze beschikking hebben. Bovendien willen kinderen ons als volwassenen vaak sparen, kunnen ze zich schuldig voelen en hebben ze nog een levendige fantasie. Dit maakt het begrip ‘dood’ ook heel erg lastig. 
 

>> Achtergrondinformatie